Punkty i południki w akupunkturze

Energia qi krąży po naszym ciele poruszając się po złożonej sieci kanałów zwanych meridianami (nazwa pochodzenia francuskiego, jest używana w medycynie zachodniej lecz nie w chińskiej) lub południkami. Kanały biegną zazwyczaj wzdłuż ciała, równolegle do kończyn górnych i dolnych (tak jak południki przecinające Ziemię). Z nich wydobywają odgałęzienia, które łączą będące na powierzchni ciała punkty akupunktury z konkretnymi narządami.

Meridiany w akupunkturze

Meridiany można podzielić na dwa rodzaje. Główne są połączone z konkretnymi narządami wewnętrznymi i od nich pochodzą ich nazwy (np. kanał łączący się z sercem zwie się meridianem serca itd.). Tradycyjna Medycyna Chińska klasyfikuje narządy wewnętrzne jako Zang (pełne, w których przechowuje się energia qi) oraz Fu (te wytwarzają qi). Meridiany główne występują po prawej i lewej stronie ciała, niczym lustrzane odbicia. Jest ich dwanaście i posiadają dwie „części”. Na zewnętrznej występują punkty akupunktury (od 9 do 67), część wewnętrzna natomiast łączy narządy z innymi, tworząc odgałęzienia i sieci. Fakt ten pozwala na leczenie kilku narządów, nakłuwając punkty na jednym kanale.

Mówiąc jednak bardziej obrazowo. Grube włókna, którymi impulsy pędzą szybciej, przesyłają bodźce czuciowe, dotykowe, a także termiczne. Włókna cienkie zaś odpowiedzialne są za przekazywanie impulsów bólowych. Gdy więc np. uszczypniemy kogoś lub uderzymy i jednocześnie nakłujemy odpowiedni punkt akupunktury, wywołamy mikro wyścig między impulsami bólowymi (uszczypnięcie), a czuciowymi wywołanymi nakłuciem. Te drugie, przesyłane grubszymi włóknami szybciej docierają do rdzenia kręgowego. Mając pierwszeństwo blokują odpowiednie segmenty rdzenia. Impuls bólowy, który dociera później, jest przez to ignorowany.

Osiem meridianów dodatkowych nie łączy się bezpośrednio z narządami wewnętrznymi, nie posiadają również punktów akupunkturowych z wyjątkiem środkowo-tylnego oraz środkowo-przedniego, które łączą się z głównymi. Ich zadaniami jest wyregulowanie nadmiaru lub niedoboru energii yin i yang w meridianach głównych. Sześć pozostałych meridianów nie ma praktycznego zastosowania.

Medycyna chińska mówi o 670 aktywnych punktach akupunktury (inne nazwy to chińskie lub biologicznie aktywne punkty). Punkty te są najistotniejszym elementem, na którym opiera się leczenie. Stymulując je (nakłuwają, uciskając lub przygrzewając) jesteśmy w stanie przywrócić zakłóconą cyrkulację qi w organizmie.

Punkt akupunktury łączy niejako wnętrze ciała ze światem zewnętrznym. Chory narząd wysyła impulsy na zewnątrz poprzez punkt akupunktury, ale także działając z zewnątrz możemy wpływać na narząd. Przez punkty narządy pobierają również z zewnątrz niezbędną do funkcjonowania energię.

Liczne badania w ostatnich latach potwierdzają, że punkty mają te same umiejscowienie u wszystkich ludzi (z małymi, indywidualnymi odchyleniami). Mają zazwyczaj od 2 do 5 milimetrów średnicy, choć podczas przechodzenia chorób mogą się rozszerzać. Sposobem na odróżnienie punktu akupunktury od zwykłego kawałka skóry jest objaw zwany de qi, który polega na doznawaniu podczas nakłucia odczuć, których pacjent doświadcza tylko w chwili stymulacji punktu.

Medycyna chińska dzieli punkty na kilka rodzajów. Punkty pobudzające podwyższają przepływ energii qi, natomiast uspokajające zmniejszają przepływ. Źródłowe stoją na straży harmonijnego przepływu qi między punktami pobudzającymi i uspokajającymi. Wszystkie trzy działają na cały meridian. Punkty Luo równoważą pracę dwóch meridianów yin i yang. Punkty zgodności przedniej informują o wystąpieniu choroby w danym narządzie (stają się wtedy powiększone i bolą). Punktów zgodności tylnej jest 12, znajdują się na plecach i leżą nad związanymi z sobą narządami. Dlatego też zwraca się na nie szczególną uwagę podczas choroby konkretnego narządu.

Na podstawie: H. Operacz, Leczenie akupunkturą.

Zobacz zdjęcia z zabiegów akupunktury

Zakres naszej pomocy:

Książki prof Enji