Dzieło zwane Kanonami medycyny wewnętrznej Żółtego Cesarza zawojowało tamtejszy świat i ustawiło sposób leczenia na wiele wieków. Widać więc wyraźnie, że zakorzenienie akupunktury w historii człowieczeństwa sięga niezwykle dalekich czasów. Co więcej, według raportu The Lancet istnieją dowody na to, że metoda nakłuwania ciała stosowana była już na terenie Eurazji[2]. To wszystko stwarza niejako obraz pełnej i integralnej z historią metody leczenia, która dziś jest włączona w poczet metod niekonwencjonalnych, stosowanych w wielu krajach całego świata.

Podczas zabiegu powinno się wbijać igieł jak najmniej. Ich liczba jest oczywiście uzależniona od konkretnej formy działania, jednak prawidłowo wykonany zabieg powinien
w sposób racjonalny ograniczać ich liczbę. O jakich zasadach powinniśmy jeszcze pamiętać?

• Optymalna liczba igieł: od 10 do 15;
• Głębokość wkłucia zależy od pacjenta, jednak przyjmuje się, że igła nie wchodzi głębiej niż 0,5 cm;
• Ważne jest miejsce inwazji. Inną specyfiką charakteryzuje się czoło, jeszcze inną stopy, a inną brzuch. Od miejsca i specyfiki pacjenta zależy także kąt wbijania igły;
• Liczba zabiegów jest oczywiście sprawą indywidualną, jednak średnio przyjmuje się serię 10 zabiegów z częstotliwością 3 – 4 zabiegów tygodniowo.

Jednak nie każda igła nadaje się do przeprowadzania zabiegów akupunkturowych. Przede wszystkim muszą to być igły jednorazowe. W grę nie wchodzi zatem sterylizacja. Teoretycznie zabieg może sprawić, że igła się złamie, jednak jej konstrukcja raczej wyklucza takie wydarzenia. Jest to przedmiot wykonany z elastycznych materiałów, a jednocześnie jest pełna, a więc inna niż ta, do której przywykliśmy przy okazji zastrzyków. Sprawia to, że może się wygiąć, ale nie złamać. Tradycyjnie igły dzieli się na trzy typy:

1. Koreańskie – uchwyt owinięty ciasnym, metalowym drutem, najczęściej stalowym lub miedzianym, rzadziej srebrnym lub złotym. Brak pętelki na końcu rozprasza energię qi, a zatem jej nie cyrkuluje. Odpowiadają szkole koreańskiej;
2. Japońskie – niezakończone pętelką, wykonane odmienną techniką produkcji. Uchwyt tych igieł składa się ze stalowej rurki, która jest zaciskana na igle. Sztuka japońskiej szkoły akupunktury;
3. Chińskie – najpowszechniejsze. Pętelka wykonana z tego samego materiału co uchwyt ma sprawiać, że energia qi będzie cyrkulowała przenikając przez igłę i wnikając z powrotem do ciała. Sam uchwyt jest ściśle owinięty stalowym, miedzianym bądź srebrnym (rzadko złotym) drutem.

Na co zatem możemy stosować akupunkturę, aby była dla nas pomocna i ulżyła
w trudach bólu? Ponownie oddajmy głos ekspertom:

Oto raz jeszcze profesor Piotr Woźniak:

Klasyką jest leczenie bólu, a ponadto migreny, bóle stawowe i kostne. Udowodnione jest działanie przeciwzapalne, przyspieszające procesy naprawcze, np. gojenia. Ponadto akupunktura korzystnie wpływa na zmiany czynnościowe wynikające z zaburzenia układu wegetatywnego.[5]

Oraz doktor Łukasz Kmieciak, sekretarz Polskiego Towarzystwa Akupunktury:

Uważa się, że akupunktura działa neuromodulująco, tzn. wpływa na przewodzenie impulsów bólowych w drogach czuciowych, choć niektóre badania wskazują, że wpływa na interpretację i odczuwanie bodźców bólowych na poziomie mózgu.[6]

Co to dokładnie oznacza? Akupunktura ma trójpoziomowe działanie. Po pierwsze – lokalne. Oddziałuje na naczynia krwionośne. Rozszerza je co sprawia, że zmienia się ich przepuszczalność oraz średnica. Drugi poziom to reakcja segmentowa oparta na odruchach nerwowych. Odbywa się w sąsiedztwie nakłucia, w tkankach. Trzeci i ostatni poziom związany jest z działaniem ośrodkowym i wydzielaniem endorfin podczas zabiegu. Pobudza to bezpośrednio ośrodki nerwowe w mózgu. Do czego może nam to posłużyć:

• leczenia migreny;
• przeciw bólom głowy różnego pochodzenia;
• na neuralgie i bóle mięśniowe;
• na bóle zatok i zębów;
• na zespół PMS oraz bolesne miesiączki;
• różnego rodzaju bóle: poporodowe, pooperacyjne, porodowe, nowotworowe;
• przy napadach kamicy nerkowej;
• przy chorobach alergicznych, astmie, nadciśnieniu czy chorobach wieńcowych – jako środek wspomagający.

Akupunktura może także rozluźniać nasze ciało i doprowadzać do jego odpoczynku. Zatem może być stosowana jako antidotum na stres. Najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie akupunktury tam, gdzie możemy ominąć farmakologię. W ten sposób pozwolimy naszemu organizmowi na odpoczynek, a przy tym zmniejszymy ilość toksycznych substancji, które co dzień wprowadzamy do niego, także w jedzeniu czy piciu.

Jednak, jak mówi profesor Piotr Woźniak, nie należy stosować akupunktury jak leku na całe zło:

Uważam, że na razie jesteśmy za słabo wykształceni, by leczyć akupunkturą chorobę nowotworową. Istota leczenia raka polega na hamowaniu (tj. usunięciu masy guza i tłumieniu choroby albo chemią, albo radioterapią, albo pochodnymi), a nie jesteśmy w stanie ocenić, na ile hamujemy ten proces i czy przypadkiem nie rozpalamy go od nowa.[7]

Po czym precyzuje, dodając:

Moim zdaniem choroby nowotworowe są przeciwskazane do leczenia akupunkturą. Oczywiście wyjątek stanowi obszar medycyny paliatywnej.[8]

Przede wszystkim jednak akupunktury nie powinniśmy stosować tam, gdzie nie wykonano pełnej diagnostyki. Jeżeli z jakichś przyczyn nie wykluczyliśmy przyczyn dolegliwości, wymagających skuteczniejszej i konkretniejszej terapii, to nie powinniśmy rozpoczynać serii zabiegów akupunkturowych. Lekarze, chcąc zapobiegać niewłaściwym efektom leczenia, zalecają wstępną blokadę bólu, a dopiero później rozpoczynają leczenie metodami starożytnej mądrości chińskie.

Choć zabiegi akupunkturowe nie są aż tak popularne w Polsce, a rozwój Polskiego Towarzystwa Akupunktury nie przypomina nie tylko tego co dzieje się w Chinach, Japonii, Tybecie czy Mongolii, ale także w Wielkiej Brytanii czy Francji, to warto zwrócić się o pomoc do specjalistów. Wybierając lekarzy kierujmy się ich doświadczeniem, historią nauki oraz miejscem, z którego pochodzą, gdyż leczenie akupunkturą wymaga od każdego zmiany sposobu myślenia i postrzegania świata medycyny. Warto jednak poznać własne ciało i pozwolić mądrości zatryumfować.

Pomóż nam ulepszyć tą stronę. Twoje zdanie dodaje nam motywacji do pisania kolejnych tekstów.