Jak akupunktura wpływa na nasz organizm?

A może ludowa? Możliwości jest wiele. Zarówno akupunktura, jak ziołolecznictwo czy inne działania na ludzkim zdrowiu wywodzące się z przestrzeni ludowej, mają duży związek z krajami Dalekiego Wschodu. Pierwszym skojarzeniem jest tutaj naturalnie Tybet, Mongolia oraz Chiny. Co więcej, jest to skojarzenie całkowicie prawidłowe, gdyż to właśnie w tych starożytnych cywilizacjach narodziła się szczególna dbałość o niekonwencjonalne metody leczenia. Co nie oznacza, że nasze ziemie lub ziemie innych kontynentów stroniły od ludowych wierzeń. W języku polskim zachowała się nawet forma ‘wiedźma’, którą dawniej określano zielarki, które „wiedzą co na co” [1]. Dopiero później nazwa nabrała pejoratywnego wydźwięku. Dziś medycyna naturalna przenika się z tradycyjną, choć wciąż pozostaje w jej cieniu. Nie oznacza to jednak, że nie powinniśmy z niej korzystać. Wręcz przeciwnie! Dlatego warto zadać sobie kilka podstawowych pytań…

Każdy zabieg akupunkturowy skupia się na odpowiednim stymulowaniu konkretnej partii ciała. Według przekonań starożytnych oraz założeń tradycyjnej medycyny chińskiej, ciało ludzkie możemy podzielić na wiele stref, w których znajdują się kanały energetyczne odpowiadające konkretnym organom lub partiom mięśni oraz innych „elementów” ciała ludzkiego. W ten sposób stworzono mapę, która wskazuje mniej więcej gdzie znajdują się zakończenia nerwowe oraz połączenia meridianowe w naszym ciele.

(…) można wpływać na układ regulujący przepływ energii w meridianach, składających się z szeregu punktów aktywnych na mapie całego ciała człowieka. Jeżeli ten przepływ nie odbywa się równomiernie, tzn. jest zbyt duży lub za mały, występuje patologia lub choroba w danym narządzie lub obszarze. [3]

Ważną rolę w procesie działania zabiegów akupunktury ma sposób wykorzystywania igieł. Choć wydaje się, że inwazja igły w ciele – w tym przypadku warto przypomnieć sobie choćby zastrzyki – musi być bolesna, to okazuje się, że ból jest w tym wypadku zdecydowanie mniejszy niż przy iniekcji. Dlaczego? Przede wszystkim wynika to ze specyfiki działania akupunktury. Lekarz nie nakłuwa ciała, by przeciąć tkanki i tym samym rozedrzeć osłonę nerwów bólowych, które zasygnalizują to natychmiast mózgowi. Igły, o których zaraz, są zaokrąglone, co pozwala na rozsunięcie tkanki, stymulację jej struktury z zewnątrz, a nie wewnątrz. Zatem podczas zabiegu lekarz wprowadza w ciało pacjenta igły pod odpowiednim kątem oraz na odpowiednią głębokość w takie miejsca, które dokładnie odpowiadają przepływowi kanałów energetycznych i nerwowych. W ten sposób może precyzyjnie stymulować nerwy i pobudzać je do pożądanych reakcji.

Igły rozróżniane są także poprzez długość oraz szerokość ostrza. Najpopularniejszą długością jest 40 mm. Zabiegi w trudniejszych miejscach mogą wymagać 50 mm. Z kolei igły do 15 mm są używane do twarzy, uszu czy su dżok. Precyzyjne i dokładne. Najdłuższe igły mogą mieć nawet do 100 mm i służyć do specjalistycznych zabiegów lub przy wyjątkowych okazjach. Dla odmiany średnica ostrza to różnica rzędu dziesiątych części milimetra. Zazwyczaj wynosi od 0,12 mm do 0,30 mm. Zasadą jest, że im mniejsza średnica, tym ostrzejsza igła. Specjalistyczność tych zabiegów oraz ich precyzja sprawiają, że tylko wyspecjalizowani lekarze mogą zajmować się tego typu zabiegami. W Polsce nie ma kompleksowego szkolenia, które pozwoliłoby na wychowanie pokolenia lekarzy akupunktury. Zupełnie inaczej sprawa ta ma się na Zachodzie oraz, co jasne, na Dalekim Wschodzie. Tylko lekarze, którzy zaznali wschodniej sztuki medycyny mogą z całą stanowczością powiedzieć o sobie, jako o specjalistach. Warto pamiętać, że akupunktura to sposób leczenia, a więc metoda, która po pierwsze ma nie szkodzić.